ayahuasca howto

     Opiszę tu pewną podróż, którą zawdzięczam AYAHUASCE.

Z punktu widzenia chemika główne składniki tej substancji to N,N-DMT (N,N

- dimetylotryptamina), oraz harmalina. DMT jest odpowiedzialna za `trip`,

zaś harmalina jest inhibitorem MAO, czyli czasowo hamuje działanie enzymu

MonoAminoOksydazy, który w normalnych warunkach niszczy cząsteczki DMT.

Inne związki również są obecne, ale w niczym nie zmienia to zasady działania,

choć może mieć duży wpływ na efekty końcowe. Zanim ktokolwiek zabierze

się za te substancje, powinien zaznajomić się z dokumentami w sieci traktującymi

o niebezpieczeństwach (takich jak np. śmierć) związanych z użyciem inhibitorów

MAO.

Skąd wziąć wehikuł o nazwie `ayahuasca`?


    Polecam [TAC]

Ethnobotanicals. Ceny są chyba najlepsze w Europie, zaś wybór towaru

- szeroki. Będą potrzebne: kora korzenia Mimosa hostilis, oraz nasiona

Peganum harmala. Istnieją oczywiście inne kombinacje (np. Psychotria viridis/

Banisteriopsis caapi), lecz nie będę się tu nimi zajmował. Powody są co

najmniej dwa: cena, oraz fakt, że używałem właśnie M. hostilis i P. harmala,

mogę więc powiedzieć na ten temat coś konkretnego. Co do pochodzenia reszty

surowców:

Duży czy mały?


    Zarówno kora, jak i nasiona są sprzedawane w paczkach

po co najmniej 30g. Oznacza to, że P. harmala wystarczy na maksimum pięć

porcji, chyba, że życzymy sobie zwiększonej ilości halucynacji wzrokowych.

Do unieszkodliwienia MAO wystarcza 5g nasion. M.hostilis w ilości 60g,

to dwie mocne, lub trzy-cztery średnie porcje. Oczywiście dużą rolę odgrywa

tu osobnicza wrażliwość, ale podane tu wartości na pewno zadziałają (może

nawet zbyt dobrze). Radzę poczytać raporty z podróży na lycaeum,

i zorientować się w użytych dawkach.

Jak zrobić, żeby działało?


    To pierwszy poważny problem na drodze wielu podróżników,

a jak wiadomo, w życiu eksperymentatora porażki są nieuniknione. Opisane

tu metody pochodzą z różnych stron w sieci, więc jak ktoś ma ochotę, to

niech znajdzie sobie oryginały.

Uwaga: używałem wyłącznie wody destylowanej. Nadmiar minerałów w wodzie

z kranu ma jakoby negatywnie wpływać na zawartość DMT.

P.harmala:


    W niewielkiej ilości  wody (100-150 ccm), rozpuścić

kwasek cytrynowy spożywczy, tak aby uzyskać pH 4-5. Wsypać pół łyżeczki,

zamieszać, sprawdzić pH, wsypać, zamieszać... itd. Zmielone nasiona (5g)

wsypać do wody i gotować przez ok. pół godziny. Po tym czasie odsączyć

(filtry do kawy działają całkiem dobrze, choć wolno, i mają tendencję do

pękania), a nasiona zalać porcją świeżej wody o odpowiednim odczynie i

gotować dalej. W roztworze mamy teraz to, co dobre, czyli inhibitory MAO.

Oznaką ich obecności jest żółty kolor płynu. Gotowanie należy powtórzyć

przynajmniej trzykrotnie. Zamiast gotowania można również nasiona zalać

wrzącą wodą (pH jak wyżej), i zostawić na noc. Rano odsączyć, zalać świeżej

itd. Obie metody działają równie dobrze. Uzyskane roztwory należy zlać

razem. Można pić bezpośrednio (smakuje obrzydliwie), lub odparować. W tym

celu należy płyn wstawić w naczyniu żaroodpornym  (oczywiście szkło)

do piekarnika i zostawić na jakiś czas w temperaturze, powiedzmy, 200-250

stopni. Czas zależy od kształtu pojemnika i ilości cieczy. Nie polecam

odparowania w piekarniku do końca, a są ku temu dwa powody. Pierwszy jest

taki, że łatwo jest miksturę spalić na węgiel, zaś powód drugi to fakt,

że masę o konsystencji gęstego miodu o wiele łatwiej jest usunąć z dna

naczynia.  Stan taki łatwo można uzyskać odstawiając ciecz do końcowego

odparowania w jakimś przewiewnym miejscu w temperaturze pokojowej. Po paru

dniach na dnie naczynia pozostanie osad zawierający gotowe do użycia alkaloidy

P.harmala.

M.hostilis:


    Tu początkowo poniosłem dotkliwą porażkę. Otóż opisana

powyżej metoda `cytrynowa` ma zastosowanie do alkaloidów w ogóle, więc

powinna również wyciągnąć DMT z kory M.hostilis. Niestety początkowe próby

zawiodły całkowicie. Przełomem okazało się zastosowanie `Yoda extraction`

(szukaj w Internecie) z pewnymi modyfikacjami. Potrzebne będą:

• 
  kwas: w oryginale kwas solny, ja używałem octu 10%, co też działa. Użycie
  
  HCl prawdopodobnie czyni ekstrakcję bardziej wydajną.






• 
  zasada: wodorotlenek sodu. O ile mi wiadomo nie można go niczym zastąpić.
  
  Do kupienia w sklepach z odczynnikami, oraz w chemicznych jako `kret do
  
  rur` (80% NaOH). W tym drugim przypadku wpływ dodatków (owe 20%) pozostaje
  
  zagadką, więc zdecydowanie odradzam ten sposób. Z tego co się dowiedziałem,
  
  wynika również, że nie można użyć innej zasady, np. wodorotlenku magnezu.






• 
  rozpuszczalnik niepolarny: mamy tu do wyboru benzynę ekstrakcyjną, aceton,
  
  oraz eter (`petroleum ether`). Najłatwiej dostać benzynę, i jej właśnie
  
  używałem. Ma tę wadę, że produkt finalny śmierdzi pod niebiosa, a podróżnikowi
  
  benzyna odbija się jeszcze parę godzin po tripie.

Do dzieła:

1. 30g kory pokruszyć i drobno zmielić w młynku do kawy. Uwaga: młynka

po użyciu nie myć: dzięki temu zmielona później kawa dostarczy naprawdę

nieziemskich wrażeń :).


    Do dokładnie wymytego słoika wsypać korę i zalać

gorącym octem. Zakręcić i zostawić na kilka (2-3) dni, często i silnie

wstrząsając. Odsączyć materiał roślinny i zalać go świeżym octem, wcześniej

uzyskany roztwór zachować. Cały cykl należy powtórzyć przynajmniej trzykrotnie.

Wszystkie roztwory połączyć. Efektem tych zabiegów są sole DMT (i innych

alkaloidów) rozpuszczone w kwasie.

2. Odtłuszczanie ( opcjonalne - daje czystszy produkt, niezbędne jeśli

chcemy uzyskać DMT do palenia )


    Do naczynia z roztworem DMT dodać rozpuszczalnik

niepolarny ( jedna część rozpuszczalnika na trzy części roztworu) , który

nie zmiesza się, co oczywiste, z kwasem. Zostawić na jeden dzień, często

i silnie wstrząsając, tak aby zamiast dwóch rozdzielonych warstw utworzyły

się trzy: rozpuszczalnik (na górze), emulsja (pośrodku)  i kwas (na

dole). Etap ten ma na celu usunięcie zanieczyszczeń (głównie tłuszczów)

które mogły pozostać np. w osadzie.

2a. Rozdzielenie warstw


    Metod jest kilka, ale ja użyłem polskiego, oryginalnego

patentu: plastikowej butelki. Butelkę o odpowiedniej pojemności (np. ilość

kwasu + ilość  rozpuszczalnika + 20%) należy bardzo dokładnie wymyć

i wysuszyć. Wlewamy do niej mieszankę, i zostawiamy w spokoju, dopóki się

nie rozdzieli na dwie warstwy. W razie potrzebny można jej w tym pomóc

delikatnie mieszając, lub dodając odrobinę soli kuchennej. Gdy mieszanka

(`bełt`) dojdzie, zaczynamy rozdzielanie: w pobliżu dna butelki trzeba

igłą przebić otwór, przez który powoli, acz niechybnie wycieknie znajdujący

się na dole kwas, czyli roztwór DMT. Pomysłowości używkowiczów pozostawiam

takie manewrowanie butelką, aby wszystko co trzeba wyciekło do podstawionego

naczynia. Pozostały w butelce rozpuszczalnik nie nadaje się do dalszego

użycia w procesie ekstrakcji.  W efekcie otrzymujemy oczyszczony roztwór

soli DMT (pytanie do chemików: czyżby to octan DMT?).

3. Konwersja do wolnej aminy


    Do kwasu powoli dodajemy NaOH, tak, aby osiągnąć

pH 11-12: małą ilość rozpuścić, sprawdzić pH, dodać następną porcję, rozpuścić,

itd. Zwykle oznaką dobrego pH jest zmiana koloru roztworu. Uwaga: NaOH

jest silnie żrący: należy użyć rękawic i okularów ochronnych. Również wsypanie

zbyt dużej ilości jednocześnie, może skończyć się zagotowaniem roztworu

i poparzeniem przez wyskakujące z naczynia krople. Gdy ciecz ostygnie należy

dodać rozpuszczalnik niepolarny w proporcji 1:1 i zamknąć naczynie. W ciągu

następnych kilku godzin  otwierać w celu wyrównania ciśnienia. Oczywiście

podstawową kwestią jest silnie i częste wstrząsanie naczyniem. Tak przygotowana

ciecz powinna po upływie doby nadawać się do dalszej obróbki: nierozpuszczalne

w wodzie DMT przejdzie do rozpuszczalnika niepolarnego. Kilkanaście godzin

przed przystąpieniem do rozdzielania warstw należy naczynie zostawić w

spokoju, tak aby kwas i rozpuszczalnik mogły się rozdzielić. Dalej postępujemy

zgodnie z opisem z punktu 2a,  z tym, że teraz to rozpuszczalnik zawiera

DMT, i pod żadnym pozorem nie należy go wylewać. Kwas zalewamy jeszcze

raz rozpuszczalnikiem niepolarnym i całą operację powtarzamy, najlepiej

trzykrotnie. Celem jest wyciągnięcie z roztworu maksimum DMT: to zawarte

w pierwszym rozpuszczalniku wystarcza, żeby wysłać w podróż, drugi roztwór

jest nieco słabszy, zaś trzeci zawiera jedynie niewielkie ilości alkaloidów.

Generalnie najlepiej jest zlać razem wszystkie uzyskane roztwory i dopiero

wówczas wykonać...

4. ...odparowanie


    Do dużego płaskiego garnka na dno wkładamy ściereczkę,

na niej stawiamy płaskie naczynie ( koniecznie szkło! ), zaś do garnka

powoli nalewamy wody, tak aby nie znalazła się ona w naczyniu, a jednocześnie

naczynie nie pływało po powierzchni, lecz stało na ścierce.  Wewnętrzne

naczynie delikatnie napełniamy rozpuszczalnikiem uzyskanym w pkt. 3 i odparowujemy

na b. małym ogniu. Zbyt intensywne ogrzewanie może skończyć się tym, że

gotującą się woda przewróci naczynie. Uwaga: sprawą kluczową jest,  

bardzo dobra wentylacja: nagromadzenie się par np. benzyny grozi wybuchem.

Pod żadnym pozorem nie należy również dolewać rozpuszczalnika przy zapalonym

ogniu: może się skończyć pożarem. Po odparowaniu na dnie naczynia pozostanie

tłusty osad, bez śladów kryształków DMT (!). Nie jest to wcale żart: trzeba

zaczekać dwa-trzy dni, aż się wykrystalizuje. Czasami krystalizacja nie

zachodzi, lecz na dnie naczynia pozostaje ciecz o konsystencji miodu. Zawiera

ona alkaloidy i zanieczyszczania z rozpuszczalnika, ale działa równie dobrze.

5. Test


    Żeby sprawdzić, czy wszystko dobrze poszło należy

wziąć 5-10% rozpuszczalnika i odparować. Uzyskany produkt można spalić

w specjalnej lufce. Musi mieć cybuch wygięty pionowo do góry, a do cybucha

włożone coś w rodzaju naczynia z folii aluminiowej. Naczynie w górnej części

musi mieć otworki do przepływu powietrza. Cybuch delikatnie podgrzewamy

z zewnątrz, tak aby stopić DMT, a jednocześnie nie dotknąć go płomieniem.

Jeśli ekstrakcja była udana, a podróżnik jest w stanie spalić cały ładunek

w ciągu 30 sekund i utrzymać dym w płucach, to niechybnie przeżyje wstrząs

sejsmiczny. Utrzymanie dymu w płucach to zadanie bardzo trudne, ponieważ

smakuje jak płonący plastik, i benzyna nie ma tu nic do tego.

6. Użycie


    Zażyć MAOI, odczekać godzinę, zażyć DMT, fazować.

Obie substancje smakują obrzydliwie, więc dobrym pomysłem jest np. podzielenie

ich na porcje wielkości zairna grochu i spożywanie po obtaczaniu w miodzie.

Uwaga! Ayahuasca jest naprawdę potężna, jeśli ktoś chce uzyskać minimalne

wobrażenie o początkowej fazie podróży, niech użyje podwójnego Hoffmana

Millenium. W swoje pierwszej podróży użyłem 6g P. harmala i pierwszego

roztworu z 60g M. hostilis. Co do opisów, proponuję `Dream from Hell` na

lycaeum.

Cytat z owego `trip report` świetnie oddaje atmosferę podróży: `Ultimate

chaos, ultimate fear`. Pierwsza podróż składa się często z dwóch części.

Początek, to katharsis, oczyszczenie duszy, pozbycie się tego, co zaśmieca

umysł. Faza ta w niektórych przypadkach może być, delikatnie mówiąć, bardzo

nieprzyjemna. Mogą wystąpić reakcje takie jak robienie pod siebie albo

próby samobójcze. Również zdolność poruszania się jest mocno ograniczona:

w najlepszym razie można się przeczołgać kilka metrów. Faza druga to doświadczenie

jak najbardziej pozytywne, bardzo indywidualne, tak więc nie ma sensu go

tu opisywać. Zakończenie jest nadspodziewanie łagodne, przypomina końcówkę

grzybów, niż raczej meczący zjazd po kwasie. Bardzo dobrym pomysłem jest

zapewnienie na drugą część tripu dobrej muzyki oraz `eyecandy`. Przyznaję,

że po DMT po raz pierwszy w życiu słuchałem naprawdę muzyki, choć była

to płyta, którą znam na pamięć. Po prostu zmiana w postrzeganiu jest tak

wielka, że umożliwia doświadczanie na kompletnie nowym poziomie. Zaznaczam,

że wcześniej miałem okazję posłuchać tej samej płyty po kwasie oraz po

paleniu, jednak nie mogą się te dwa środki równać z ayahuascą.

7. Uwagi końcowe


 

1. 
   Teoretycznie użycie octu zamiast kwasku cytrynowego powinno umożliwić przeprowadzenie
   
   ekstrakcji w uproszczonej wersji `cytrynowej`.






2. 
   Cała podróż, od zażycia DMT do samego końca, kiedy już już można zasnąć,
   
   to zwykle 7-8 godzin.






3. 
   Dobrze jest mieć w czasie podróży opiekuna.






4. 
   Jak podczas każdego poważnego tripu bardzo ważne jest miejsce. Musi zapewniać
   
   spokój i bezpieczeństwo.






5. 
   Polecane lektury: `Tybetańska księga umarłych`, Grof, fizyka kwantowa,
   
   raporty z podróży.






6. 
   Jednym z efektów jakie zazwyczaj wywołuje ayahuasca są bardzo silne wymioty.
   
   Nie ma sensu z tym walczyć, lepiej jest pozwolić, aby rzeczy toczyły się
   
   swoim rytmem.

P.S. Podziękowania dla Kasi za sprawdzenie wersji beta.