nieprzyjemna opioprzygoda - maja, oksy, koda, pst

Przygodę z substancjami zacząłem właściwie od kodeiny. Zachłyśnięty kulturą Amerykańską i podekscytowany opisem efektów przez użytkowników, spróbowałem 150mg tejże. Oczywiście nic nie poczułem - za drugim i trzecim razem też, więc stwierdziłem, że dam sobie spokój. Moją uwagę przyciągnęły następnie psychodeliki, nieco później dysocjanty. Tymi substancjami cieszyłem się długi czas, aż w końcu stwierdziłem, że skuszę się i zobaczę, czym właściwie są opioidy naprawdę - mam kilku znajomych uzależnionych od tych substancji i swoją chęć eksperymentów właśnie tym motywowałem - zrozumienia, dlaczego zachowują się tak, a nie inaczej.

Ze względu na dostępność, eksperymenty zacząłem od kodeiny. Dawka 300mg przyjęta na pusty żołądek, wcześniej podrasowany tylko pieprzem i hydroksyzyną okazała się równie przyjemna co nudna. Przez chwilę nawet pasował mi ten stan zawieszenia się, braku myśli i chęci do robienia czegokolwiek, ale później zaczęło mi to przeszkadzać, nie chciało mi się czytać, nie chciało mi się słuchać muzyki, leżałem jak zwłoki. 

Dawki 300mg spróbowałem po raz kolejny, tym razem podbijanej prometazyną, jakiś miesiąc później. Szczerze, to niewiele poczułem. Po trzech tygodniach postanowiłem zaaplikować dawkę 390mg. Pomogło, przez pół godziny było nawet przyjemnie, poczułem te słynne ciepełko. 

Tą samą dawkę zaaplikowałem po raz kolejny to dwóch tygodniach po nieprzespanej nocy. Doświadczenie było o tyle ciekawe, że po raz pierwszy nie chciało mi się leżeć, a coś robić. Widziałem bardzo niewyraźnie, myślałem w bardzo dziwny, unikalny sposób. Powiedziałbym, że to doświadczenie było na swój sposób psychodeliczne i nie ukrywam, podobało mi się.

W końcu stwierdziłem, że pora spróbować czegoś innego - kodeina niecieszy się zbyt dobrą reputacją i w sumie nie dziwię się dlaczego. Jest strasznie droga, do tego działanie jest przypadkowe (raz zadziała, raz nie) i trzeba latać po aptekach. Na celownik wpadł oksykodon. 

#1 15mg - sniff. 

Niska dawka, lecz nie wiedziałem, jak zareaguje moje ciało. Było w porządku, efekty nie były jakoś bardzo odczuwalne. Lekkie otępienie umysłu, lekkość ciała.

#2 25mg - oral

Szczerze, to liczyłem na więcej. Przeleżałem cały czas działania substancji, bez przyjemnych efektów cielesnych. Przyjemnie słuchało się muzyki, ale słucha się równie przyjemnie na trzeźwo - do tego, jak to z opio bywa - nic mi się nie chciało.

#3 30mg - oral

Ostatnia próba, również zakończona niepowodzeniem. Mam tu na myśli to słynne ugrzanie się - tego chciałem doświadczyć. Uświadczyłem jedynie stanu "nieprzejmowania się obowiązkami". Po czterech godzinach od zaaplikowania substancji, zasnąłem. 

Wraz z oksykodonem "znalazłem"... morfinę. Na samą myśl, że to ta słynna majka, o której tak często się słyszy, która rozkochuje w sobie najtwardszych i prowadzi ich na dno, nie powiem, że nie byłem lekko poddenerwowany.

#1 30mg - oral

Doświadczyłem nieprzyjemnego wyrzutu histaminy. Substancja działała coś jak antydepresant - nie przejmowałem się zbytnio trudnymi sprawami, mogłem robić co chcę i czerpałem z tego przyjemność, bez rozkmin, że robię coś niewłaściwie czy tracę czas. Podobało mi się.

#2 40mg - oral

Dorzucone po 5h. Działanie antydepresyjne przedłużyło się, a ja siedziałem całą noc słuchając muzy, gadając ze znajomymi i grając w gierkę. Nie czułem się jakkolwiek ugrzany, było po prostu w porządku. 

#3 130mg - oral

W dupie to mam, nie będę się bawić w jakiś microdosing. Decyzje o przyjęciu tak wysokiej dawki podjąłem dość kompulsywnie, co uważam za niespotykane w moim przypadku. Chciałem się "ugrzać", tak jak to opisują wszyscy fani opioidów oraz odkryć, czym jest ten słynny nodding. Na wszelki wypadek przygotowałem sobie kawę, ponieważ mimo wszystko wiedziałem, że to spora dawka.

Zaczęło się od mocnego wyrzutu histaminy. Hitaxa niestety nie pomogła, było to bardzo dokuczliwe. Usiadłem na łóżku, podparty poduszką i siedziałem, taki ociężały. Było mi nieprzyjemnie, czułem się mocno otępiony. Nie wiem ile tak siedziałem, pewnie koło godziny. Dosłownie, siedziałem, po prostu - nie czułem żadnej przyjemności, euforii, niczego w tym rodzaju. W końcu stwierdziłem, że może wezmę łyka kawy, tak na wszelki lepszy. Był to błąd, bo zacząłem od razu mocno wymiotować. Wymiotowałem przez kilkanaście minut, po czym znowu usiadłem na łóżku, myśląc, jakim debilem jestem. Nie miałem nic do picia, oprócz tej kawy, więc wziąłem kolejnego łyka. Znowu zacząłem potwornie wymiotować. Posprzątałem po sobie i poszedłem do kuchni, wziąłem wodę i wróciłem. Oczywiście po zrobieniu łyka wody, znowu zacząłem wymiotować. Położyłem się - czułem się bardzo niespokojnie. Pijąc wodę w małych łyczkach nie zebrało mi się na bełta, pierwsza dobra wiadomość. Leżałem taki otumaniony przez niewiadomy czas, potężnie analizując moje zachowania - dopiero wtedy się zorientowałem, że "testując" opioidy, bardzo ciężko było mi się od nich oderwać. Chciałem przyjmować dawkę raz na tydzień, tym czasem w przypadku oksy, w poniedziałek, wtorek i czwartek. Z morfiną było podobnie, 30+40 przyjąłem już w niedzielę, po czym stwierdziłem, że z dawką 130mg poczekam przynajmniej do końca miesiąca (około dwóch tygodni), tymczasem udało mi się poczekać do następnego wtorku. Dobra, biorę łyka kawy i poczytam sobie chociaż książkę - instant regret, rozejrzałem się tylko za wiadrem.

Dalsza podróż była już łatwiejsza. Myślę, że problemem związanym z tym, że tak często brałem opio, był fakt, że miałem je cały czas pod ręką. W momencie kiedy się skończyło, nie czułem dalszej potrzeby eksperymentowania. 

Minął miesiąc. Nie powiem, że nie myślałem o opio wcale, zdarzały się przypadki, gdzie faktycznie przyszła mi ochota. A co jeśli zrobiłem coś źle? Może zawsze powinienem mieć pusty żołądek? Może powinienem wcześniej zaaplikować antyhistaminę? Pora na PST.

Miałem mały problem ze znalezieniem jakiegokolwiek klepacza - obleciałem kilka sklepów, aż w końcu natknąłem się na jakiegoś turka, który według oceny forumowiczów "coś tam działa". Przepłukałem dwa razy 400g ciepłą wodą z kwaskiem cytrynowym, uzyskałem z półtoralitra brązowawej cieczy, kwaśno-gorzkiej w smaku. Wypiłem miksturę jak najszybciej potrafiłem - na pusty żołądek i już po trzydziestu minutach, poczułem przyjemną sedację. Chodziłem zadowolony po domu, myśli były spowolnione, cały byłem spowolniony, miło słuchało się muzyki. Działanie utrzymywało się bardzo długo, po ośmiu godzinach zasnąłem.

Na przepłuczkę zrobiła mi się ochota ponownie, jakoś po trzech tygodniach. Jednak po przepłukaniu, nie odczułem żadnych efektów - słaby mak.

- - - 

Podsumowując, opio wydaje się strasznie niewinne, w przypadku psychodelików czy dysocjantów, wszystko muszę sobie zaplanować, nikogo nie powinno być w domu, w przypadku opio - każda okazja była dobra. Za każdym razem towarzyszy uczucie, że mogło być lepiej - dążysz do tych większych dawek, a każda wyższa dawka i tak będzie niewystarczająca. Obecnie, siedząc, pisząc to, wciąż odczuwam chęć spróbowania - może jakiejś większej dawki kodeiny (ta jako jedyna dała mi przyjemne ciepełko, które wszyscy tak bardzo chwalą), może poszukać jakiegoś fajnego maku... A może spróbować wreszcie tego tramadolu? 

Na szczęście mam trochę samokontroli i wiem, gdzie to prowadzi. Eksperymenty uważam za zawieszone, mniej więcej zrozumiałem czym są opioidy - choć pewnie byłem nijak blisko prawdziwej przyjemności, którą można czerpać z tych substancji, nie wiem jednak, czy się z tego powodu nie cieszyć.

Uważajcie na siebie!
Hubert