to nie jest kolejny zwykły trip raport o kodeinie

To nie będzie "zwykły trip raport". Wolałbym, żeby traktować ten tekst jako zbiór ogólnych doświadczeń w związku z zażywaniem kodeiny, które zostaną zamknięte w pewnym schemacie, który sobie przyjąłem. Najpierw fajnie by było, żebyście się bardzo ogólnikowo ze mną zapoznali, a dopiero wtedy przejdę do bodaj najważniejszej części tego tekstu. Jestem ciekaw, czy administracja uzna to za publikację nadającą się na NG - jak nie, to nie. Robię to pro publico bono, więc szczególnie żal mi nie będzie. Przejdźmy do rzeczy.

Skoro to nie ma być "zwykły trip raport", to może powiem coś o sobie

Ale tutaj znajduje się mały haczyk - nie powiem Wam niczego, co mogłoby Wam pomóc w identyfikacji moich danych. Dlaczego? Cóż, bardzo bym sobie tego nie życzył, mogłoby to zaważyć na mojej karierze. Z pewnością nie pasuję do wizerunku "ćpuna" (bo i chyba nim nie jestem, ale przecież nie istnieje coś takiego jak obiektywność względem samego siebie) ukształtowanego przez społeczeństwo. Mam satysfakcjonującą pracę, świetną narzeczoną, na brak dóbr wszelakich nie narzekam. Czasami podróżuję (niestety głównie służbowo) i nigdy nie miałem żadnych problemów z prawem.

Nigdy nie ładowałem niczego w kabel (i mam nadzieję, że nie zacznę), w szkole radziłem sobie średnio głównie dlatego, że mi się tam nie podobało. Polski system edukacyjny przypomina mi bardziej COP jak twór służący do edukowania ludzi, a zatem bliżej mu do fabryki, gdzie wszystko robi się na jedną modłę. Mam fajnych rodziców, z którymi mam niezły kontakt, garstkę kumpli. Co lubię robić poza pracą? Gram na konsoli, oglądam mecze, chilluję kiedy mogę, bo uwierzcie mi - z czasem w tygodniu jest u mnie kłopot.

Po co piszę ten "niezwykły trip raport"?

Bo chcę. To najważniejszy powód. Z kodeiny korzystam regularnie od roku i w trakcie tego okresu zebrało się sporo moich spostrzeżeń dotyczących tej substancji. Przyznam się Wam, że na początku wcale mi się nie podobała, dlatego też miałem od niej... ponad roczną przerwę. Ale w pewnym momencie (chyba również dzięki HR) w niej zasmakowałem, stała się dla mnie elementem swego rodzaju rytuału po 5 dniach umysłowego "zapierdolu". Cóż, inaczej nazwać swojej roboty nie mogę, choć naprawdę ją lubię.

Dla większości z Was, którzy z kodeiną są na dobre i złe od lat takie "doświadczenie" autora wywołuje zapewne pełne śmiechu spazmy. Ok, rozumiem i biorę to na klatę. Niemniej, uważam, że "coś" ciekawego do powiedzenia jednak mam, co może albo pomóc w zrozumieniu samej substancji, albo... w ominięciu jej szerokim łukiem. Mimo tego, że kodeina mi się podoba, to jednak nikogo nie namawiam do tego, by się w nią bawić.

Coś oprócz kodeiny?

Wcześniej okazjonalnie alkohol. Ale wiecie co? Przestał mi się podobać. Jeżeli go piję, to tylko do kodeiny (ale o tym za chwilę) lub przy okazji jakichś świąt, gdzie "napić się trzeba". Ale staram się panować nad tym ile wypiję, bo jak przegnę, to robię się nieprzyjemny. I za to właśnie nienawidzę alkoholu - co to za faza, gdy trwa kilka godzin (wraz z czasem na intoksynację), skoro kac może trwać i cały dzień, a i przy okazji można nabawić się moralniaka? Straszne gówno, w dodatku dostępne dla wszystkich na sklepowych półkach. Nigdy tego nie pojmę.

Poza tym to, co macie w sekcji "Doświadczenie" (dziwnie to brzmi IMHO). Zolpidem już mnie nie rusza, tylko otumania. Więc odpada. Działania DXM się boję i gdy pierwszy raz porządnie mnie "klepnęło", poszedłem spać zanim na dobre się rozkręciło (tak, udało mi się). Gałka, gdy byłem gówniarzem - straszny syf. Tramadol brałem kilka razy w życiu i "to nie jest to". Benzo też mi nie podchodzą. MJ całkiem spoko, a benzydamina... nigdy więcej. Efedrynę brałem na spadek wagi, amfetaminą mnie poczęstowano (i też nigdy więcej). Z nikotyną jestem za pan brat, bo palę i to lubię.

Ok, to mów co z tą kodeiną, bo się przydługo robi...

Hmmmm... z kodeiną jest u mnie związany pewien "rytuał", jeżeli można to tak nazwać. Zacznę może od tego, w jaki sposób się zaopatrzam w tę substancję. Zawsze jest to Thiocodin, z syntezą Antidolu dałbym sobie pewnie radę, ale prawdopodobnie jestem na to zbyt leniwy. Zresztą, pewnie i "styl" zażywania dyskwalifikuje u mnie tę alternatywę. Od wielkiego dzwonu była to NeoAzarina, ale w niej kodeiny jest stanowczo za mało i co za tym idzie - jest absolutnie nieopłacalna.

W każdym razie, muszą być spełnione pewne warunki. To MUSI być wieczór, bo wtedy mało się dzieje. Moja narzeczona albo musi być poza domem, albo spać (co jej się zresztą często zdarza w godzinach mojej aktywności, jestem mimo wszystko nocnym markiem). Muszę mieć też na kodeinę ochotę - średnio bawię się w nią raz na tydzień. Nie częściej. Czasami nawet rzadziej. Nie jestem więc fizycznie uzależniony od niej, ale z tym psychicznym już się zastanawiam. Skoro nie mogę sobie czasami odmówić wieczoru z kodeiną, to coś musi być na rzeczy.

Jeżeli wszystkie warunki są spełnione, albo zażywam zgromadzone uprzednio "zapasy", albo podejmuję spontaniczną decyzję o ich uzupełnieniu. Najczęściej w godzinach popołudniowych robię "nalot" na trzy apteki w mieście (a tych jest multum, więc nikt mnie w nich raczej nie kojarzy). Czasami przy okazji jakichś zdrowotnie uzasadnionych zakupów "przy okazji" dobieram jeszcze Thiocodin. Rzadko, bo rzadko, ale zdarza się, że wracam do domu sporo kilometrów - wtedy jestem w stanie odwiedzić kilka takich punktów poza miastem (również w nocy) i mieć zapasy z głowy. Gdy przychodzi spontaniczna decyzja o wprowadzeniu do organizmu kodeiny, biorę auto i jeżdżę do całodobówek.

Czy cokolwiek udaję przed sprzedawcami w aptekach? Rzadko. Czasami, gdy mam wrażenie, że mogę zostać "posądzony" o rekreacyjne zażywanie kodeiny, wolę dobrać coś bzdurnego pod pozorem leczenia przeziębienia. Czy to cokolwiek daje - nie wiem. Zresztą, średnio mnie obchodzi, co myślą sobie o mnie aptekarze/aptekarki. Pewne jest jedno - nie kojarzą mnie, bo punkty zmieniam co i rusz. Nie przyzwyczajam się do jednej apteki np. z powodu ceny - może to dlatego.

Jak i gdzie wprowadzam do organizmu kodeinę? Czasami są to tabletki w połączeniu z syropem, albo i same tabletki - wszystko popijane 7up-em. Zauważyłem, że przy przepijaniu Thiocodinu colą mam odruch wymiotny, więc jej unikam. Najpierw z reguły szprycuję się Aviomarinem (inhibitor CYP2D6, 2 tabletki [100 mg]), żeby uderzyło mnie mocniej. Potem dopiero wchodzą właściwe tabletki. Gdzie to robię? Czasami w kiblu, czasami w garażu w samochodzie (po czym jeszcze pozbywam się dowodów zbrodni w postaci opakowań).

Kodeina wzięta, co dalej?

Ten moment na potrzeby tego przydługawego TR nazwijmy [T=0:00]. Syrop/tabletki zostały spałaszowane, sowicie przepite napojem. Zawsze po tym mam atak... kataru i kichania, sam nie wiem dlaczego. Możliwe, że to już jakiś odruch u mnie, bo dzieje się to ZAWSZE wtedy, gdy biorę kodeinę - nie ma tu znaczenia w jakiej postaci i w jaki sposób. Tak po prostu jest i już. Sprawdzam czas przyjęcia ostatniej tabletki i idę na papierosa. Zlatuje około 5 minut, siadam do komputera, albo przed konsolą.

Doskonale wiem o tym, że po jakichś 20 minutach zacznę odczuwać pierwsze efekty. W tym czasie jestem w stanie jeszcze ogarnąć sofę (tak, żebym miał się gdzie położyć, bo po kodeinie raczej nie będę tańczył...), przygotować sobie ładowarkę do telefonu, gdyby ten miał paść, zrobić sobie herbatę, albo... zupkę w proszku. Leń ze mnie, nie mam czasu gotować, więc jeżeli już coś robię, to na szybko, ewentualnie coś zamawiam. BTW: gotować bardzo lubię i ponoć umiem.

Kodeina zaczyna mnie "łapać" w przedziale czasowym [T=0:15 - 0:35], najczęściej jest to w okolicach 20 minut od wzięcia ostatniej tabletki / ostatniego łyku syropu. Najpierw czuję przyjemne rozluźnienie mięśni kończyn i pleców (tak, tego mi trzeba), robi się "lżej w głowie" i z każdą minutą, każdy problem z osobna zaczyna odchodzić w zapomnienie. Wtedy zazwyczaj rozmyślam o tym, że to tylko na chwilę i jutro jak już wstanę, te dalej będą obecne i "tak do zajebania". W trakcie pierwszych 45 minut od przyjęcia ostatniej porcji specyfiku nie przeszkadza mi to, że chodzę po mieszkaniu, robię coś więcej niż tylko jestem i oddycham. Potem następuje przyjemny peak, który w zależności od dawki jest odpowiednio intensywny.

300 / 390 mg (w tym wypadku to jest jedno opakowanie 16 tab. Thiocodinu + 10 tab. / flaszka syropu): peak nie przykuwa do łóżka, ale go "czuć". Głowa staje się ciężka, procesy myślowe raczej niezaburzone (choć nie chciałbym w takim stanie pracować, czy nawet rozwiązywać krzyżówki). Niekoniecznie wtedy leżę na sofie, mogę równie dobrze siedzieć przy biurku / konsoli i oglądać coś na YouTube (nie, nie lubię jutuberów, wolę przydatne kanały). Rzadziej odpalam wtedy film, jakoś nie mogę się skupić na fabule. Jak już się położę, to sporo czytam, albo wchodzę na 9GAG-a.

450 mg: peak raczej nie pozwala mi robić nic produktywniejszego, niż leżenie na łóżku i EWENTUALNIE przeglądanie czegoś w sieci na telefonie. Wychodzenie na papierosa jest wręcz niewskazane z uwagi na to, że człowiekowi się po prostu nie chcę. Jeżeli już w takim stanie wychodzę na balkon (bo w domu nie smrodzę), to tylko po to, by zobaczyć jak bardzo mocno mnie "klepnęło". Głód nikotynowy na kodeinie jest raczej zmniejszony i nie zaobserwowałem, żebym odczuwał ogromną przyjemność w wyniku palenia.

Kodeina, czyli standard

Standardem w działaniu kodeiny u mnie jest najpierw znacząco zwiększone ciśnienie (normalnie u mnie to ok. 130/85, po wejściu kodeiny [T=1:00] ok. 150/90, następnie nawet 110/75 [T=2:00]), odczuwalne szczególnie "w czaszce". Źrenice przy wyższej dawce rekreacyjnej mocno zmniejszone, szczególnie w nieco silniejszym świetle. Twarz jasno wskazuje na to, że "coś jest nie tak". Równowaga zachwiana, ale nie na tyle, żebym się potykał o swoje nogi. Apetyt najpierw zmniejszony tylko po to, aby dać o sobie znać - jedzenie po kodeinie sprawia mi przyjemność, szczególnie jakieś ciepłe rzeczy. Smak jest nieco stępiony, być może dlatego, że brakuje mi śliny. Popęd seksualny? Zero. Spacer w takim stanie absolutnie odpada, o jeździe samochodem nawet bym nie pomyślał.

Noddowanie - to akurat zdarza mi się głównie po podbiciu kodeiny Aviomarinem i wypiciu w czasie jej działania jednego piwa. Leżenie z telefonem na sofie to wręcz proszenie się o to, by za chwilę upadł na twarz - dlatego, jeżeli już sobie leżę, to na boku. Przy dawce 450 mg w trakcie noddowania odczuwam silne hypnagogi, szczególnie w formie niezrozumiałych "dialogów w głowie". Zdarza się, że tak nodduję nawet 20 minut, a potem przebudzam się z takim "WTF" na twarzy. Jeżeli nie chcę noddować, siadam po turecku na sofie, ewentualnie idę na papierosa i "do kibla" - oddanie moczu jest co najmniej trudne.

Kodeina powoduje, że wszelkie problemy odchodzą na bok, a człowiek czerpie przyjemność z takiej durnoty jak "leżenie i pachnienie". Ciało wypełnia przyjemne ciepło i jest po prostu "zajebiście". To jest zasadniczo trudne do opisania. W moim przypadku muzyka nie powoduje zwiększonej radości, wręcz mi po prostu przeszkadza. Łapię się na tym, że za każdym razem jak kodeina dobrze wejdzie, zachwycam się tym jak bardzo jest "cicho".

Po około trzech godzinach od przyjęcia kodeiny zaczyna "schodzić", a zatem nie czuć już mocnego otumanienia, a człowiek czuje się coraz bardziej trzeźwy. Wtedy zazwyczaj jest ok. godz. 3:00 w nocy i kładę się spać.

Kodeina - dzień po

Doskonale pamiętam pierwsze razy z kodeiną jeszcze bez Aviomarinu. Wtedy częściej zdarzało mi się, że na drugi dzień byłem po prostu "nie do życia". Ponadto, sulfogwajakol zawarty w Thiocodinie naprawdę robi swoje (a przecież opiaty w dodatku zwalniają persystaltykę jelit) - poranne gazy okropnie śmierdzą, a i przez cały kolejny dzień można się spodziewać porządnej sraczki. Co najgorsze, u mnie stolec (niektórzy z Was pewnie nie chcą tego wiedzieć) jest po kodeinie odbarwiony, strzępkowaty, blady i unosi się na powierzchni wody. Stawiam, że moje bebechy baaaardzo nie lubią się z Thiocodinem. Niemniej, badania okresowe wychodzą mi w porządku, robię przy okazji próby wątrobowe i co ważne - robię to dosyć często. Żadnych odchyleń od normy nie mam - według wyników z laboratoriów jestem zdrowy jak koń. Jedyny problem, jaki mam chyba od zawsze to zgaga (prawdopodobnie to jakiś czynnik genetyczny, sporo osób u mnie w rodzinie ma z tym problem) i astma, która teraz mi przeszkadza znacznie mniej.

Jeżeli dzień wcześniej bawiłem się w kodeinę, to pod żadnym pozorem nie wsiądę do samochodu wcześniej, niż o godzinie 15:00, dlatego też na czas intoksynacji wybieram dni weekendowe. Mało tego, jeżeli czuję się "niepewnie", wolę się przemęczyć w pociągu niż obawiać się przez całą drogę, że zrobię komuś lub sobie krzywdę. Zresztą, doskonale sobie zdaję sprawę z tego, że na badaniu i tak wyszłaby mi morfina nawet po tych 15-16 godzinach. Nawet dwa dni po potrafię być "zesrany" mijając patrol drogówki.

Dlaczego? Bo lubię

Gdyby ktoś zapytał mnie, dlaczego kodeinę lubię, to odpowiedziałbym mu właśnie w taki sposób. Tak samo lubię jazdę samochodem, seks, fajki, ostre / czeskie żarcie, gry i dobrą muzykę. Zastanawiałem się ostatnio nad przyczyną sięgania po tę substancję. Może dlatego, że po całym tygodniu zapierdolu potrzebuję "wyhamować" i zapomnieć o wszelkich troskach? Mógłbym w tym czasie wyjść na miasto, do znajomych, zbakać się, albo schlać. Ale - znajomi są rzadko "czasowi", na miasto chodziłem jak studiowałem (i już mi się średnio chce), bakanie jest spoko, ale wolę kodeinę, a alkohol to już w ogóle pierdolony syf jak dla mnie. Chyba, że jakiś dobry i w małych ilościach.

Czego się boję w kontekście kodeiny?

Doskonale wiem o tym, że kodeina - mimo, że w "głupich" tabletkach na kaszel dostępnych bez recepty to potężna substancja i trzeba mieć do niej szacunek. Wydaje mi się, że go mam - nie biorę jej częściej niż raz na tydzień, bo po pierwsze - szkoda mi bebechów. Po drugie - szkoda mi życia. Czytam historie użytkowników HR, którzy przez tę substancję latają po psychiatrach, włóczą się po ośrodkach odwykowych i serio - ja tak nie chcę. Staram się więc najbardziej jak mogę, żeby nie wpaść w takie samo bagno i jednocześnie, nie chcę z niej przynajmniej na razie rezygnować. Przy czym uważam, że gdybym serio musiał, to w tym momencie (zaznaczam - w tym momencie) pewnie bym się z nią rozstał. Ale to jest jak z fajkami - nie chcę, bo nie lubię. Może skala inna, ale mechanizm podobny (uzależnienie psychiczne? hmm...)

Kodeina to nie byle szmelc, który można traktować jak zabawkę i staram się o tym pamiętać za każdym razem, gdy płacę za Thiocodin, łykam kolejne tabletki, czy siedzę na kiblu na drugi dzień "dupą wspominając wczorajszą intoksykację". Boję się jednak, że jak coś w moim życiu się poważnie spieprzy, to kodeina będzie dla mnie ucieczką do "lepszego świata", w którym przyjemność będzie na wyciągnięcie ręki, bez konieczności zbytniego wysilania się. Iść na skróty w ten sposób? To niebezpieczne. Bodźców w życiu mi nie brakuje - przynajmniej na razie. Co będzie, gdy to się zepsuje?

Wam życzę zdrowia. Wy mi życzcie szczęścia

To może wydać się głupie, ale życzcie mi szczęścia. Może zmądrzeję i rzucę ten szmelc (choć go bardzo lubię), albo i nie, ale przy okazji nie wpadnę w bagno ciągów i uzależnienia fizycznego. Wam wszystkim natomiast, którzy z kodeiny korzystają - zdrowia życzę i również... szczęścia. Jeżeli jeszcze nie wpadliście w ciągi, skręty i tak dalej - jakkolwiek tego nie zrobicie, lepiej żebyście nie wpadli. Jeżeli worek z tymi katastrofami już się rozwiązał, to... powodzenia. Rzućcie to gówno.

A wszystkim tym, którzy kodeiny nie próbowali - odradzam, choć sam święty nie jestem. Niesamowicie kusi przyjemność łatwa jak pstryknięcie palcem, ale ona ma swoje konsekwencje. Zastanawiam się, jakie czekają w tym momencie na mnie.