dxm- zmiażdżony na miazgę

Listopadowy depresyjny wieczór. Ojciec wyszedł do pracy, a ja sam w domu po dosyć długim namyśle postanawiam wybrać się do apteki po Acodin, chyba wiadomo w jakim celu.
Początkowo miałem w siebie wrzucić 20 tabletek, jednak doszedłem do wniosku że lepiej bedzie jak opróżnię całe opakowanie, i tak zrobiłem.

Godziny dokładnie nie podam, ponieważ dalszy rozwój wydarzeń najzwyklej nie pozwala mi przypomnieć sobie jaka tego dnia była godzina, ale na pewno było po 19:00.

Wrzucam w siebie 5 tabletek co 4-5 minut popijając dosyć sporą ilością wody. Z wcześniejszego doświadczenia z mieszanką zwaną BXM (Benzydamina + DXM) wiedziałem już, że nie mam uczulenia i po części wiedziałem co będzie się działo. 

Pierwsze 30 minut przeszło na przygotowania miski awaryjnej i pościelenia łóżka na "jakby co". Po około 40-50 minutach zaczynają się zawroty głowy i szybko dająca się we znaki desynchronizacja mojego ciała z umysłem. Myślę sobie że jest coś nie tak, idę przejrzeć się w lustrze, ale wszystko jest ok. 

Włączam komputer i załączam ulubioną muzykę na głośnikach (Rock Psychodeliczny). Kładę się na łóżku w pozycji pół leżącej i po 5 minutach nie wytrzymałem, ponieważ moja ulubiona muzyka zdawała się być okropną, rozstrojoną, chaotyczną, bezsensowną i całkowicie była dla mnie nie zrozumiała. Załączam więc "Chillstep"- Tutaj zaczyna się cała zabawa. Muzyka dostaje się do mojego umysłu, brzmi normalnie, ale nagle błędnik zaczyna świrować coraz bardziej, chodzenie staje się bardzo trudne, ale jeszcze możliwe.

Minęło około 1,5h- Moje mięśnie zaczynają odmawiać posłuszeństwa. Kontrola nóg wymaga dużego wysiłku, a utrzymanie pozycji pionowej jest już niemalże niemożliwe, w dodatku zaczynają pojawiać się nudności o aromacie chipsów zjedzonych 5h temu. Z głośników sączy się muzyka, bas staje się potężny. Ja siedzący wtedy na łóżku schylam się by przyciszyć głośniki- niestety moje mięśnie nie podołały zadaniu i najzwyklej padłem na podłogę. Bas stał się jeszcze potężniejszy z powodu mojej teraźniejszej pozycji. Prubuję wstać, jednak nawet podniesienie głowy wyladowuje mnie całkowicie.

"No ku*wa pięknie człowieczku... To sprawdźmy co to potrafi"- Oszołomiony na podłodze mówię sam do siebie po cichu. Zbieram się jednak w sobie, lpowoli obracam się na podłodze i zrzucam z łóżka na siebie kołdrę którą zakrywam się cały.
Ciemność, ciemność, ciemność, nagle zaskoczenie! Widzę swoje nogi, widzę dywan, panele, pilot od telewizora a w dodatku jestem w pozycji stojącej, wszystko to wygląda jak film wypaony na czarnym tle. Zastanawiam się czy zasnąłem, czy mam jakieś dziwne OOBE- Sprawdzam czy moge się poruszyć, jednak zrzucam tylko z siebie kołdrę. Rozglądam się po pokoju kątem oka, jednak już teraz nie mam nawet siły w powiekach, które zamykają się. Znów jestem w swoim surrealnym pokoju, słyszę muzykę i zaczynam do niej tańczyć, a pokój zaczyna się powiększać. Wszystko to widziane było jako czarno biały obraz zbudowany ze świetlistych konturów. Opisać tego nie potrafię, to było dziwniejsze niż sen, nie miał jakiegokolwiek sensu ani celu.

Pojawiają się nudności- pierwszy bodziec od długiego czasu, ponieważ nawet nie słyszałem muzyki. Otwieram oczy i z wielkim wysiłkiem siadam na podłodze. Świat wiruje, choćby ktoś mi przeleciał łopatą przez łeb, jednak po dłuższej chwili uspokaja się. W tle leci jakaś muzyka, ale nawet jej nie rozumiem- po prostu coś sobie leci i już. Wstaję i ostrożnym krokiem odbijając się od wszystkiego wokół mnie docieram do łazienki, schylam się nad muszlą i jakby to było normalne, po prostu rzygam chipsami zjedzonym po obiedzie. Po tejże "normalnej" czynności opłukuję swoją twarz i sprawdzam się w lustrze- Długo w lustro się nie popatrzałem, ponieważ odbicie świata który jest za mną tylko potęgował zawroty głowy. Nie wiedząc dlaczego i kiedy zacząłem się zbliżać i oddalać od lustra trzymając się umywalki- Miałem wrażenie lotu przez ciemny tunel, który był nieskończenie długi, a ja z niewiadomą prędkością lecę w przód w stanie nieważkości. Muzyka wydobywająca się z głośników brzmiała bardzo sztucznie i niezrozumiale. Wszedłem do swojego pokoju, wyłączyłem komputer i znów opadając z sił padłem na łóżko przesypiając już spokojnie całą noc.

Ogólnie trip był dziwny- Tak choćbym był w pół śnie nie mając nad niczym kontroli, nie mając żadnych bodźców oprócz CEVów podobnych do snu.
Nie wiem czy coś zrobiłem źle, czy po prostu DXM nie jest dla mnie... (piszcie w komentarzach) Chyba jednak zostanę przy sprawdzonej i skutecznej Benzie ;)